zondag30032008

Heel eigenaardig eigenlijk --als ik die namen zo bekijk-- dat dit trio nog nooit eerder bij Opatuur heeft gespeeld. Al die gevoelens, al die lyriek, al die emoties, of dat nu uit de sax wordt geblazen, op de piano wordt aangeslaan of op de cello wordt getokkeld. Cellist Vercampt heeft klassieke roots die stevig in het theater zijn verankerd --u herinnert zich ongetwijfeld het heerlijke concert met Joachim Badenhorst een tijd geleden. En pianist Christian Mendoza mogen we stilletjesaan met subtielere zaken gaan vereenzelvigen dan de "oemph" van Lady Linn. Wat deed hij daar allemaal met Bert Joris --en met saxofonist Ben Sluijs vorig jaar. Ben Sluijs! We hadden het toch over lyriek? Wel daar hebt ge hem!

Zondag 30 maart 2008